| 
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
Ύστερα από σχετικό ερώτημα του Συνηγόρου του Πολίτη, ο Νοµικός Σύµβουλος του ΥΠΕΠΘ µε την υπ.αριθμ. 1047/5-3-2007 γνωµοδότησή του εξέφρασε την άποψη ότι η κατ’ οίκον διαφήµιση είναι επιτρεπτή.
Πολίτης, ο οποίος είχε ως επαγγελµατική δραστηριότητα την κατ’ οίκον διδασκαλία έχοντας σχετική άδεια από το ΥΠΕΠΘ, πληροφορήθηκε από τη Διεύθυνση Ιδιωτικής Εκπαίδευσης της ανωτέρω υπηρεσίας ότι δεν έχει τη δυνατότητα διαφήµισης της επαγγελµατικής δραστηριότητάς του.
Η µη δυνατότητα διαφήµισης οφειλόταν στην απουσία σχετικής πρόβλεψης από την ισχύουσα νοµοθεσία, απουσία η οποία είχε θεωρηθεί από το ΥΠΕΠΘ, ύστερα από γνωµοδότηση Νοµικού Συµβούλου του, ότι στερεί από τους ασκούντες την επαγγελµατική δραστηριότητα «κατ’ οίκον διδασκαλία» πολίτες από τη δυνατότητα διαφήµισής της.
Σηµειώνεται ότι το οικείο κανονιστικό πλαίσιο ανάγεται στο 1940 (α.ν. 2545/1940). Σύµφωνα µε την άποψη που διατύπωσε o Συνήγορος του Πολίτη προς την αρµόδια Υπουργό, η απουσία ρύθµισης για δυνατότητα διαφήµισης για την κατ’ οίκον διδασκαλία δεν είναι δυνατό να στερήσει το δικαίωµα αυτό από τους ασκούντες τη σχετική δραστηριότητα, δικαίωµα το οποίο απορρέει κύρια από το ίδιο το Σύνταγµα (άρθρο 5). Ώς εκ τούτου η Αρχή ζήτησε από την Υπουργό να υποβληθεί νέο ερώτηµα στο Νοµικό Σύµβουλο του ΥΠΕΠΘ ώστε να διευκρινισθεί και επιλυθεί οριστικά το ζήτηµα. Πράγµατι, το ΥΠΕΠΘ, ανταποκρινόµενο στη διαµεσολάβηση του Συνηγόρου του Πολίτη, προώθησε ερώτηµα στο Νοµικό Σύµβουλο, η Γνωµοδότηση του οποίου, ταυτιζόµενη πλήρως µε τις απόψεις της Αρχής, έδωσε λύση στο πρόβληµα αφού είναι πλέον εφικτή και επιτρεπτή η διαφήµιση της κατ’ οίκον διδασκαλίας.
Α. Ιστορικό Υπόθεσης:
Ο Συνήγορος του Πολίτη, στο πλαίσιο των αρµοδιοτήτων του κατά το άρθρο 103, παρ. 5, του Συντάγµατος και το Ν.3094/2003, διερεύνησε την µε Α.Π. 16339/3-11-2006 αναφορά πολίτη.
Με αυτήν ο ενδιαφερόµενος ζητούσε να εξετασθεί η νοµιµότητα αρνητικής απάντησης του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας αναφορικά µε τη δυνατότητα διαφήµισης της επαγγελµατικής δραστηριότητας της οικοδιδασκαλίας την οποία ο πολίτης ασκούσε νόµιµα. Ειδικότερα, ο πολίτης ο οποίος έχει άδεια οικοδιδασκαλίας από το ΥΠΕΠΘ, προκειµένου να καταστήσει γνωστό σε ενδιαφερόµενους πολίτες το αντικείµενο της επαγγελµατικής του δραστηριότητας, τοποθέτησε δυο φωτεινές επιγραφές στην οικία του. Στη συνέχεια απευθύνθηκε εγγράφως, στη Διεύθυνση Ιδιωτικής Εκπαίδευσης του ΥΠΕΠΘ, προκειµένου να πληροφορηθεί εάν δύναται επί των φωτεινών αυτών επιγραφών να αναγράψει την λέξη: «ΑΣΕΠ».
Με την απάντηση της αρµόδιας υπηρεσίας (Α.Π. 7076/30-10-2006) η οποία στηρίχθηκε σε Γνωµοδότηση του Νοµικού Συµβούλου του ΥΠΕΠΘ (αριθµός εγγράφου 1013/Φ.76/23-4-1998 του γραφείου ΝΣΚ), ο ενδιαφερόµενος πληροφορήθηκε ότι δεν προβλέπεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο διαφήµιση στους κατέχοντες άδεια οικοδιδασκαλίας καθώς αυτή αντίκειται στην έννοια και φύση της ως άνω διδασκαλίας.
Συγκεκριµένα, η γνωµοδότηση του Νοµικού Συµβούλου στηρίχθηκε στο γεγονός ότι δυνατότητα διαφήµισης για την οικοδιδασκαλία δεν αναφέρεται ρητά στις διατάξεις του Α.Ν. 2545/1940 οι οποίες, µεταξύ άλλων, ρυθµίζουν τους όρους και προϋποθέσεις λειτουργίας της οικοδιδασκαλίας ούτε υπάρχει κάποια σχετική αναφορά σε άλλες διατάξεις, σε αντίθεση µε ό,τι ισχύει για τα φροντιστήρια, για τα οποία σύµφωνα µε τις διατάξεις της παρ. 2, του άρθρου 73, του Α.Ν. 2545/1940 παρέχεται εµµέσως η δυνατότητα διαφήµισης.
Β. Το πρόβληµα.
Η άποψη του Συνηγόρου του Πολίτη:
1. Καταρχάς, η Αρχή στο έγγραφο που απεύθυνε προς την Υπουργό, εξέφρασε τον προβληµατισµό της για το κατά πόσο είναι δυνατό διατάξεις ενός τόσο παλαιού νοµοθετικού πλαισίου, όπως είναι οι διατάξεις του Α.Ν. 2545/1940, να ρυθµίζουν θέµατα όπως είναι οι όροι και οι προϋποθέσεις άσκησης της επαγγελµατικής δραστηριότητας της οικοδιδασκαλίας καθώς και άλλα ζητήµατα, για τα οποία οι αναγκαιότητες και απαιτήσεις της εποχής µας. Ώς εκ τούτου η Αρχή επισήµανε την ανάγκη επανεξέτασης και εκσυγχρονισµού της νοµοθεσίας στα θέµατα που ρυθµίζει ο Α.Ν. 2545/1940.
2. Στη συνέχεια, ο Συνήγορος του Πολίτη µε αφορµή το γεγονός ότι, η οικοδιδασκαλία και τα φροντιστήρια αποτελούν δυο απόλυτα ανεξάρτητες και διακριτές µεταξύ τους επαγγελµατικές δραστηριότητες, εξέφρασε την άποψη ότι δεν υφίσταται µεταξύ των δυο δραστηριοτήτων ευθύς ανταγωνισµός. Η άποψη αυτή µάλιστα επιβεβαιώνεται από το ίδιο το περιεχόµενο των διατάξεων του άρθρου 63, παρ. 1, του Α.Ν. 2545/1940, σύµφωνα µε τις οποίες:
«Ώς φροντιστήριον υπό την έννοιαν του παρόντος νόµου λογίζεται η εις τον αυτώ χώρω διδασκαλία µαθηµάτων εις οµάδα προσώπων πλειόνων των πέντε εν συνόλω ή ασχέτως αριθµού οµάδων εις πλείονα των δέκα προσώπων εν συνόλω καθ' εβδοµάδα, προς συµπλήρωσιν και εµπέδωσιν γνώσεων αναγοµένων εις τον κύκλον των µαθηµάτων της στοιχειώδους, µέσης, ανωτέρας και ανωτάτης εκπαιδεύσεως ή προς εκµάθησιν ξένων γλωσσών ή µουσικής ή γενικών µαθηµάτων αναφεροµένων εις ελευθέρας σπουδάς, επί τρεις το πολύ ώρας ηµερησίως ως προς τας εκ των αυτών προσώπων αποτελουµένας οµάδας».
Αντιθέτως και σύµφωνα µε τις διατάξεις της παρ.1, του άρθρου 75, του Α.Ν. 2545/1940:
"Διδασκαλία µαθηµάτων στοιχειώδους, µέσης ανωτάτης Εκπαιδεύσεως και ξένων γλωσσών, µη πληρούσα τους όρους της παρ. 1 του άρθρ. 63 του παρόντος νόµου θεωρείται κατ' οίκον διδασκαλία’".
Διαπιστώνεται, εποµένως, η ξεκάθαρη βούληση του νοµοθέτη να διακρίνει τις δυο αυτές επαγγελµατικές δραστηριότητες ως αυτόνοµες και ανεξάρτητες. Με αφορµή τη διαπίστωση αυτή και έχοντας υπόψη το γεγονός ότι οι ασκούντες ως αντικείµενο δραστηριότητας την οικοδιδασκαλία, υπόκεινται σε φορολογικές και επαγγελµατικές υποχρεώσεις αντίστοιχες και σε ένα βαθµό ανάλογες µε αυτές που αφορούν στην επαγγελµατική δραστηριότητα των φροντιστηρίων, ο Συνήγορος του Πολίτη διατύπωσε την άποψη ότι η οικοδιδασκαλία, ως αυτόνοµη επαγγελµατική δραστηριότητα πρέπει να έχει τις ίδιες δυνατότητες µε την επαγγελµατική δραστηριότητα των φροντιστηρίων και στη συγκεκριµένη περίπτωση να δύναται να διαφηµίζεται. Στην αντίθετη περίπτωση θα είχαµε παραβίαση της αρχής της ίσης µεταχείρισης.
3. Τέλος, ο Συνήγορος του Πολίτη, ανεξάρτητα από το εάν είναι επιτρεπτή ή µη, σύµφωνα µε την ισχύουσα νοµοθεσία, η δυνατότητα διαφήµισης της οικοδιδασκαλίας, ζήτησε να διευκρινισθεί ο τρόπος µε τον οποίο οι ασκούντες τη δραστηριότητα της οικοδιδασκαλίας δύνανται σήµερα να ενηµερώνουν τους τυχόν ενδιαφερόµενους πολίτες για τα ζητήµατα που αφορούν στο αντικείµενο δραστηριότητάς τους, όπως ενδεικτικά είναι: το ονοµατεπώνυµο του προσώπου που διδάσκει κατ’ οίκον, το αντικείµενο της οικοδιδασκαλίας, τους αποδέκτες της οικοδιδασκαλίας, τα στοιχεία επικοινωνίας κ.λπ..
4. Οι προαναφερθείσες τρεις παρατηρήσεις οδήγησαν τον Συνήγορο του Πολίτη να συµπεράνει ότι µε τη γνωµοδότηση του Νοµικού Συµβούλου του ΥΠΕΠΘ, η οποία στηρίχθηκε στο επιχείρηµα: «αφού ο νοµοθέτης προβλέπει διαφήµιση µόνο για τα φροντιστήρια συνάγεται εξ αντιδιαστολής ότι αυτή απαγορεύεται για την οικοδιδασκαλία», θίγεται η εν λόγω επαγγελµατική δραστηριότητα. Εξέφρασε δε την άποψη ότι µόνο µε την ύπαρξη ρητής απαγόρευσης στις διατάξεις του Α.Ν. 2545/1940 θα ήταν δυνατό να οδηγηθούµε στο συµπέρασµα που υιοθετεί η γνωµοδότηση.
Αντίθετα, η διαπίστωση της απουσίας από τις συγκεκριµένες διατάξεις ρητής απαγόρευσης διαφήµισης της οικοδιδασκαλίας, σε συνδυασµό µε τη γενική αρχή «ό,τι δεν απαγορεύεται επιτρέπεται», οδηγεί στην αποδοχή της δυνατότητας διαφήµισης της οικοδιδασκαλίας. Η θέση αυτή ενισχύεται από τα συνταγµατικά δικαιώµατα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και της οικονοµικής ελευθερίας.
Προς επίλυση του ανακύψαντος ζητήµατος, και µε δεδοµένη την αδιαµφισβήτητη ανάγκη να διευκρινισθεί ο τρόπος ενηµέρωσης και πληροφόρησης των ενδιαφεροµένων σχετικά µε την επαγγελµατική δραστηριότητα κατ’ οίκον (αντικείµενο της οικοδιδασκαλίας, αποδέκτες, στοιχεία επικοινωνίας του ασκούντος την οικοδιδασκαλία κ.λπ.), o Συνήγορος του Πολίτη ζήτησε την παρέµβαση της Υπουργού ΕΠΘ, ώστε να υποβληθεί από την αρµόδια υπηρεσία του ΥΠΕΠΘ νεότερο σχετικό ερώτηµα στο Νοµικό Σύµβουλο του ΥΠΕΠΘ.
Η Αρχή ευελπιστούσε ότι µε την υποβολή του ερωτήµατος είτε θα βρεθεί κάποια σύννοµη λύση για τον τρόπο που µπορούν να ενηµερώνουν οι ασκούντες τη δραστηριότητα της οικοδιδασκαλίας τους ενδιαφερόµενους πολίτες είτε, στη χειρότερη περίπτωση, ο Νοµικός Σύµβουλος θα αναδείκνυε το νοµοθετικό κενό και εποµένως την αναγκαιότητα ρύθµισης. Τέλος, ο Συνήγορος του Πολίτη και µε την ευκαιρία της αναφοράς του πολίτη ζήτησε να επανεξετασθεί στο σύνολό τους τα θέµατα που ρυθµίζονται από τις διατάξεις του Α.Ν. 2545/1940.
Γ. Αποτελέσµατα ενεργειών – Διοικητική Ανταπόκριση
Σε συνέχεια του εγγράφου της Αρχής, το ΥΠΕΠΘ (υπ’ αριθµ. 692/8-3-2007 έγγραφο του Γενικού Γραµµατέα), υπέβαλε ερώτηµα στο Νοµικό Σύµβουλο του ΥΠΕΠΘ, προκειµένου να γνωµοδοτήσει ως προς τη δυνατότητα διαφήµισης «της κατ’ οίκον διδασκαλίας».
Πράγµατι ο Νοµικός Σύµβουλος µε τη µε αριθµό 1047/5-3-2007 γνωµοδότησή του εξέφρασε την άποψη ότι η κατ’ οίκον διαφήµιση είναι επιτρεπτή.
Συγκεκριµένα, ο Αντιπρόεδρος του Νοµικού Συµβουλίου του Κράτους κύριος Λάκκας στη µε αριθµό 1047/5-3-2007 γνωµοδότησή του αναφέρει:
«ΙΙ. Συµφωνώ απολύτως µε τις απόψεις του Συνηγόρου του Πολίτη και έχω τη γνώµη ότι από τις διατάξεις του άρθρου 73 του Α.Ν. 2545/1940 δεν απορρέει απαγόρευση της κατ’ οίκον διδασκαλίας, καθ’ όσον αυτές δεν παρέσχουν δικαίωµα διαφήµισης στα φροντιστήρια, - το οποίο ήταν δεδοµένο – αλλά απαγόρευσαν σ’ αυτά ορισµένες µορφές διαφήµισης, οι οποίες δεν προσιδιάζουν στη φύση και τον χαρακτήρα των φροντιστηρίων, και δεν συνάδουν µε τις αρχές του υγιούς ανταγωνισµού.
ΙΙΙ. Με βάση δε τις διατάξεις του άρθρου 5, του Συντάγµατος, µε τις οποίες κατοχυρώνεται, εν γένει, η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, η οικονοµική και επαγγελµατική ελευθερία των πολιτών, κατοχυρώνεται και η δυνατότητα διαφήµισης του επαγγέλµατος. Μέσα στα πλαίσια, βεβαίως, των νόµων και του υγιούς ανταγωνισµού. Και εφ’ όσον, συνεπώς, η κατ’ οίκον διαφήµιση δεν απαγορεύεται από ειδικότερες διατάξεις, παρέπεται ότι αυτή είναι επιτρεπτή µε βάση τις συνταγµατικές, ως άνω, επιταγές».
Από τα ανωτέρω προκύπτει καταρχάς η άµεση ανταπόκριση του ΥΠΕΠΘ, στο έγγραφο του Συνηγόρου του Πολίτη, αλλά κυρίως προκύπτει η πλήρης ταύτιση των απόψεων των δυο µερών, του ΥΠΕΠΘ (µέσω του Νοµικού Συµβούλου του) και του Συνηγόρου του Πολίτη, η οποία οδήγησε στην επίλυση ενός κρίσιµου ζητήµατος που αφορά στην επαγγελµατική οµάδα των ασκούντων κατ’ οίκον διδασκαλία, και η οποία είχε σαν αποτέλεσµα να είναι πλέον εφικτή η δυνατότητα διαφήµισης του αντικειµένου δραστηριότητάς τους.
